İspir Medya

Bazı yerlerde yollar genişler, binalar yükselir, tabelalar parlar ama insanın ufku daralır.
İspir de sanki o yol ayrımında. Bir yanıyla gelişiyor, öte yanıyla içine kapanıyor.

Geçtiğimiz günlerde yaşanan heyelan sonrası sosyal medyada bir kıyamet koptu. Kimisi “Belediye suçlu!” dedi, kimisi “İmarı kim verdi?” diye sordu. Oysa hepimiz biliyoruz ki o bölge yıllar önce imara açılmış, zemin etüdü raporları masa çekmecelerinde unutulmuştu.
Ama ne hikmetse, herkes bu gerçekle yüzleşmek yerine, siyasi rantın ucundan tutmaya çalışıyor.
Bir yanda “Küçük olsun bizim olsun” diyenler, öte yanda “Bizden değilse batsın” diyenler…
Kime baksan, topu başkasına atmanın ustası olmuş.
Oysa top toprakta, suç da hep aynı yerde: bile bile yanlışta ısrar eden insan zihninde.

Kur’an der ki:

“Bir toplum kendini değiştirmedikçe Allah onların durumunu değiştirmez.” (Ra’d Suresi, 11)

Ama biz değişimi hep başkalarından bekliyoruz.
Yani Allah’ı bile bürokratik bir merci gibi düşünüyoruz: dilekçeyi verdik, sonucu o açıklasın!
Toprak kaymış, ev çökmüş, yollar kapanmış…
Ama biz hâlâ “Kim yaptı?” diye değil, “Kime yaradı?” diye soruyoruz.

İspir büyüyor, ama bazı zihinler hâlâ dar bir vadide sıkışmış gibi.
Yeni binalar yükseliyor, ama eski zihniyet betonun altında bile kök salıyor.
Bu yüzden bazen düşünüyorum:
Biz gelişmeyi yanlış anlamışız galiba.
Beton dökerek medeniyet inşa edilemez.
Kendine yalan söyleyen bir toplumda, en sağlam yapı bile heyelana dayanmaz.

Belki de artık şunu sormalı:
İspir gelişiyor da, insanı neden korkuyor?
Belki cevabı şu komik ama acı gerçekte gizli:
Bir İspirli, başka bir İspirli’nin başarılı olmasından değil, “fazla konuşmasından” korkuyor.
Çünkü bazen gerçekleri duymak, heyelandan daha sarsıcı geliyor.